Σαν σήμερα πριν από 81 χρόνια η Αθήνα και ο Πειραιάς έσπαζαν τις αλυσίδες της γερμανικής κατοχής. Στις 12 Οκτωβρίου 1944 η σημαία με τη σβάστικα έπαψε να μολύνει την Ακρόπολη και πέντε ημέρες αργότερα έγινε επίσημα η έπαρση της ελληνικής στον ιερό βράχο. Εκείνη την άγια ημέρα οι αλλόφρονες από χαρά Έλληνες φώναζαν «Χριστός Ανέστη!» επειδή ξαναβρήκαν τη φωνή τους, την ελπίδα τους, την αίσθηση ότι είναι κύριοι στον τόπο τους.
Δυστυχώς, 81 χρόνια πέρασαν και η απελευθέρωση παραμένει ζητούμενο.
Σήμερα η χώρα μας δεν τελεί υπό στρατιωτική κατοχή. Οι σημαίες κυματίζουν ελεύθερα. Οι θεσμοί υφίστανται τυπικά και με προβλήματα μεν, αλλά λειτουργούν, και η δημοκρατία υπάρχει. Όμως μια νέα μορφή κατοχής έχει εδραιωθεί: η ξενοκρατία. Δηλαδή, η εξάρτηση των αποφάσεων, των πολιτικών και των ιδεών ακόμα από ξένα κέντρα ισχύος. Δεν είναι πλέον μισότρελοι ξένοι δικτάτορες με στολές που καθορίζουν τη μοίρα μας, αλλά «σύμμαχοι», «θεσμοί» και «αγορές» που υπαγορεύουν το πλαίσιο εντός του οποίου «επιτρέπεται» να κινηθεί η Ελλάδα.
Η ελληνική ελίτ στην πολιτική, στην οικονομία, στα ΜΜΕ και στον «πνευματικό κόσμο» έχει προσαρμόσει πλήρως τα συμφέροντά της σε αυτή την εξάρτηση. Οι στρατηγικές επιλογές της χώρας μοιάζουν περισσότερο με εκτελέσεις εντολών παρά με συνειδητές εθνικές αποφάσεις. Από την οικονομία και την ενέργεια μέχρι την άμυνα και την παιδεία, το ερώτημα «τι θέλουν οι Έλληνες» αντικαταστάθηκε από το «τι θα πουν οι εταίροι».
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να απομονωθεί για να είναι ελεύθερη. Δεν είναι λύση να υψώσει τείχη, ούτε να κλειστεί στον εαυτό της. Δεν πρέπει να καταντήσει η πατρίδα μας νέα Κούβα ή Βόρειος Κορέα. Απλώς πρέπει να πάψει να λειτουργεί σαν επαρχία ξένων συμφερόντων. Οφείλει να διεκδικήσει ρόλο, να αποκτήσει φωνή, να μετατραπεί από παθητικό αποδέκτη αποφάσεων, σε ενεργό διαμορφωτή εξελίξεων. Η ελευθερία στον 21ο αιώνα δεν σημαίνει αποκοπή, αλλά συμμετοχή με ισότιμους όρους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και οι διεθνείς οργανισμοί δεν είναι από μόνοι τους «κακοί». Το πρόβλημα αρχίζει όταν εμείς, αντί να αξιοποιούμε τις συμμαχίες μας προς όφελος των εθνικών μας στόχων, βαφτίζουμε «εθνικούς στόχους» τις επιθυμίες των «συμμάχων». Η Ελλάδα έχει τα εφόδια να γίνει δύναμη επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο, πυλώνας σταθερότητας στα Βαλκάνια και πνευματικός φάρος στον ευρωπαϊκό Νότο. Για να το πετύχει, όμως, χρειάζεται πολιτική βούληση, αυτοπεποίθηση και εθνική στρατηγική. Και, φυσικά, έχει άμεση ανάγκη από πατριωτική ηγεσία, όχι από αντινατιβιστές πρωθυπουργούς, σαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που σταδιοδρομούν στην πολιτική κληρονομικώ δικαιώματι.
Αυτή είναι η ουσιαστική απελευθέρωση που οφείλουμε στους προγόνους μας: να είμαστε ελεύθεροι όχι μόνο από στρατούς, αλλά και από την πνευματική και την πολιτική υποτέλεια.
#np2025 #PDM2882
