Δεν περίμενε κανείς τίποτα λιγότερο… Ο Κώστας Καραμανλής συνεχίζει να σεργιανίζει ως φωνή ηθικής εξαίρεσης και μετριοπάθειας, σε έναν δημόσιο βίο ο οποίος έχει προ πολλού παραδοθεί στα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν. Στους εισοδηματίες του μίσους και του διχασμού, που οι ίδιοι προκαλούν, συντηρούν και ανατροφοδοτούν, καθώς δεν έχουν λόγο και ρόλο ύπαρξης σε συνθήκες κανοινικότητας. Σε συνθήκες εθνικής και κοινωνικής συναίνεσης και συμφιλίωσης. Σε συνθήκες σύνθεσης.

Ο πυρήνας της ομιλίας του Κώστα Καραμανλή στην εκδήλωση τιμής για την Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη στην Παλαιά Βουλή, περιέγραψε με επώδυνη ακρίβεια τα ταυτοτικά στοιχεία παρακμής που έχουν επικρατήσει στη σημερινή Ελλάδα. Μια χώρα που έχει χάσει την αυτοπεποίθησή της, και περιφέρεται χωρίς ηθική και αξιακή πυξίδα, χωρίς ηγεσία που να μπορεί να εμπνεύσει. Μια χώρα, τον βηματισμό της οποίας πρόλαβε και προσπέρασε η φθορά, παρά τις ιστορικές προειδοποιήσεις του Οδυσσέα Ελύτη, για το άλμα που θα έπρεπε να κάνουμε ώστε να αποφύγουμε αυτό το κακό ριζικό.

Η πιο επικίνδυνη παράμετρος αυτής της εθνικής παρακμής, όπως παραδοσιακά συμβαίνει σε κάθε failed state σαν τη σημερινή Ελλάδα, είναι η απονομιμοποίηση του (πολιτικού) συστήματος. Η απογοήτευση για τον Κοινοβουλευτισμό. Η δυσπιστία για τη Δικαιοσύνη.

Έρχονται θύελλες. Προσδεθείτε…

#np2025 #PDM2882