Ο Ευάγγελος Βενζέλος είναι… μια κατηγορία μόνος του. Εμβληματικός και πληθωρικός ως προς τη δυνατότητά του να επηρεάζει τη δημόσια ατζέντα, αλλά και να διαχέει σε συγκεκριμένα κοινωνικά ακροατήρια, μηνύματα τα οποία εδραιώνονται στο συλλογικό υποσυνείδητο.

Απελευθερωμένος από τις κομματικές εξαρτήσεις, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει τα τελευταία χρόνια τον ρόλο της “θεσμικής συνείδησης” του έθνους, αποδομώντας μια σειρά από πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και αναδεικνύοντας… προβληματικές πτυχές της τρέχουσας πολιτικής ηγεμονίας.

Το σκάνδαλο των υποκλοπών, η διαχείριση της εθνικής τραγωδίας των Τεμπών, η κοινοβουλευτική πρακτική στην υπόθεση Τριαντόπουλου, η ερμηνεία του Συντάγματος, η… οπισθοχώρηση στα εθνικά θέματα, ήταν στιγμές που προσέφεραν στον Ευάγγελο Βενιζέλο την ευκαιρία να παρέμβει και να επικρίνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αν μάλιστα κάποιος προσθέσει αυτές τις στιγμές, θα αντικρίσει ένα ενδιαφέρον μωσαϊκό αμφισβήτησης.

Το μεταναστευτικό ήταν το πιο πρόσφατο και πιθανότατα το πιο ηχηρό παράδειγμα. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έθεσε ζήτημα κράτους Δικαίου, ειδικά για τη χώρα που διατηρεί την υστεροφημία του “μαιευτηρίου” της Δημοκρατίας. Την ώρα που η Βουλή υπερψήφιζε την τροπολογία Πλεύρη, την οποία είχε καταδικάσει ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε πάντοτε αντίληψη της “όλης κοινωνίας”. Γι’ αυτό και υπήρξε εμβληματική φυσιογνωμία του “αντι-ΣΥΡΙΖΑ” μετώπου. Σήμερα, αντιλαμβάνεται ότι το κοινωνικό εκκρεμές μετακινείται και πάλι. Και με τις παρεμβάσεις του… αφαιρεί οξυγόνο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη στο κοινωνικό κέντρο.

#np2025 #PDM2882