Η χθεσινή εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη στην προεδρία του Eurogroup δεν μπορεί να αναγνωσθεί αποκλειστικά ως ατομική επιτυχία ή ως εθνικό διπλωματικό επίτευγμα.
Εγγράφεται μάλλον σε μια μακρά διαδικασία θεσμικής ωρίμανσης και πολιτικής «νομιμοποίησης» προσώπων που προορίζονται για ρόλους υπερβατικούς του παρόντος κυβερνητικού σχήματος.
Στην ευρωπαϊκή πολιτική σημειολογία, τέτοιες θέσεις δεν λειτουργούν απλώς ως διακρίσεις αλλά ως μηχανισμοί προ-ηγεμονικής σφράγισης: κατασκευάζουν κύρος, παράγουν συναίνεση, και προπαντός εξοικειώνουν το εγχώριο ακροατήριο με την ιδέα της διαδοχής.
Το κόκκινο χαλί, άλλωστε, δεν στρώνεται ποτέ εκ των υστέρων. Προετοιμάζεται αθόρυβα, θεσμικά, με όρους τεχνοκρατικής αναγκαιότητας και «ευρωπαϊκής κανονικότητας».
Ωστόσο, το πολιτικό ενδιαφέρον δεν εξαντλείται στο πρόσωπο, αλλά στη γενεαλογία του. Ο Πιερρακάκης αποτελεί χαρακτηριστικό προϊόν εκείνης της μετα-σημιτικής μήτρας του ΠΑΣΟΚ, όπου η πολιτική απογυμνώνεται από ιδεολογικό πάθος και επανενδύεται με τον λόγο της διαχείρισης, της ψηφιακής αποτελεσματικότητας και της τεχνοκρατικής ουδετερότητας.
Πρόκειται για ένα πολιτικό ήθος που δεν συγκρούεται, αλλά ενσωματώνεται.
Η διαδρομή του, συνεπώς, δεν σηματοδοτεί ρήξη με το παρελθόν, αλλά τη μετενσάρκωσή του σε νέα κομματική στέγη, με ανανεωμένο λεξιλόγιο και ευρωπαϊκή σφραγίδα εγκυρότητας.
Υπό αυτό το πρίσμα, η πολύ πιθανή πια ενδεχόμενη διαδοχή στη Νέα Δημοκρατία μετά τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν θα συνιστά απλώς αλλαγή ηγεσίας, αλλά ολοκλήρωση μιας ιστορικής μετάλλαξης: τη μετατροπή της παράταξης σε ένα κυβερνώ ΠΑΣΟΚ σημιτικού τύπου, αποϊδεολογικοποιημένο, πλήρως εναρμονισμένο με τις απαιτήσεις των υπερεθνικών θεσμών και εσωτερικά θωρακισμένο από κάθε έννοια πολιτικού ρίσκου.
Η ειρωνεία της Ιστορίας έγκειται στο ότι αυτή η μετάλλαξη δεν παρουσιάζεται ως στρατηγική επιλογή, αλλά ως φυσική εξέλιξη, και βέβαια όχι ως πολιτικό σχέδιο, αλλά ως αυτονόητη συνέχεια.
Και ίσως ακριβώς εκεί να βρίσκεται η βαθύτερη επιτυχία της: ότι η ενσωμάτωση βαφτίζεται πρόοδος και η διαχείριση αναγορεύεται σε μοναδική μορφή πολιτικής σοβαρότητας.
#np2025 #PDM2882
