Η διαπίστωση είναι μελαγχολική και επώδυνη…
Στη… βάρδια του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, η Ορθοδοξία βιώνει διαδοχικές “Αλώσεις”. Κονταίνει. Μικραίνει.
Από την αλλαγή του καθεστώτος της Αγίας Σοφίας, μέχρι την ιδιοκτησιακή “αρπαγή” της Μονής Σινά, παρά την προσπάθεια να καταναλώσουμε… σανό καθησυχασμού, μετά τις νυχτερινές… διαβεβαιώσεις της Αιγυπτιακής Προεδρίας, η Ορθοδοξία υφίσταται διωγμό.
Οι ευθύνες του Οικουμενικού Πατριάρχη είναι εκκωφαντικές. Δεν υφίσταται ως δικαιολογία ότι… δεν έχει αρμοδιότητα. Ηγείται της Μητέρας Εκκλησίας. Και, ενώ καλείται να επιβιώσει στο… στόμα του λύκου στην Τουρκία, απολαμβάνει την “ομπρέλα ασφαλείας” του υπερατλαντικού παράγοντα. Καμία τουρκική κυβέρνηση, ούτε οι κεμαλιστές, ούτε οι Ισλαμιστές, έχουν τολμήσει να πειράξουν το Πατριαρχείο, γνωρίζοντας ότι το προστατεύουν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Το Φανάρι είναι ιστορικά προορισμένο να εκπέμπει φως. Και ο Πατριάρχης να είναι Οικουμενικός, να ασχολείται με όλα τα “παιδιά” της Μητέρας Εκκλησίας. Όχι μόνο με τον… Αμαζόνιο, όχι μόνο με το… αυτοκέφαλο της Ουκρανικής Εκκλησίας και την… εμπόλεμη κατάσταση με το Πατριαρχείο Μόσχας.
Μπορεί να διανοηθεί κανείς σοβαρά, ότι η Καθολική Εκκλησία θα υφίστατο τέτοια απρέπεια, όπως η Ορθόδοξη Εκκλησία με τη Μονή Σινά; Φυσικά και όχι. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα έπρεπε να είναι ισότιμος του Πάπα, σε επίπεδο διεθνούς παρέμβασης. Αλλά…
#np2025 #PDM2882
